ชาติ กอบจิตติ ทิ้งชีวิตสำมะเลเทเมา แล้วไปอาศัยในไร่อันห่างไกลที่เขาใหญ่, กนกพงศ์ สงสมพันธุ์ เลือกที่จะอยู่และทำงานใน “หุบเขาฝนโปรยไพร” ที่ห่างไกลผู้คน, ‘รงค์ วงษ์สวรรค์ สร้าง “สวนทูนอิน” ขึ้นมาจากพื้นที่ในป่า ที่ตามหามาทั้งชีวิต
ส่วนผมล่ะ?, ผมเองก็กำลังตามหาสวนทูนอินของผมอยู่เช่นกัน
คำบรรยายใต้ภาพสวนทูนอิน
บางบทรำพึงเกิดขึ้น พาดพิงถึง สวนทูนอิน หลังจากได้เยือน People Space ซึ่ง แสดงภาพชีวิตของ ‘รงค์ วงษ์สวรรค์
ไปกับท่านจ๋ง (ผู้ถ่ายภาพทั้งมวลในบันทึกนี้) และท่านปุ๊ ได้หนังสือติดมือมาบ้าง แต่ความคิดถึงยังติดใจไม่รู้คลาย
บรรยากาศในแกลอรี
ตุ๊กตา
"ช่างภาพรุ่นโบราณ ศรัทธาในแสงแดด"
‘รงค์ วงษ์สวรรค์ เป็นฮีโร่ในวัยเด็กของผม ซึ่งเป็นวัยเด็กที่เรียบร้อยและขังตัวเองอยู่ในบทบาทของเด็กเรียน-เด็กดี ‘รงค์จึงเหมือนคาวบอยในภาพยนต์ที่โลดแล่นอย่างผาดโผนและมีชีวิตที่น่ารื่นรมย์ให้จินตนาการถึง
เหมือนนกในกรง ที่จินตนาการถึงอิสรภาพภายนอก ที่ตนเองไม่คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตเช่นนั้นบ้าง
เสียดายที่วัยหนุ่มของผมนั้น เสพติดความเศร้าและความเหงาเยี่ยงคนหนุ่มร่วมสมัยมากเกิน คิดแต่ว่าความเศร้านั้นเท่ ความเหงานั้นลึกซื้ง จนลืมไปว่าชีวิตคืออิสรภาพแห่งการเลือกของเจ้าของชีวิตต่างหาก
จนเมื่อตัวเลขของขีวิตย่างเข้าสามสิบ ที่คนทั่วไปกล่าวว่าเป็นวัยกลางคน ผมจึงได้ตระหนัก และพบหนทางอันรื่นรมย์ของอิสรภาพ ซึ่งแลกมาด้วยความเคว้งคว้างของการดำรงชีวิตที่ไม่อิงกลุ่ม ผมเรียกรอยต่อของชีวิตนี้ว่า “การหลุดออกจากปมของพ่อ” ซึ่งเป็นครั้งแรกที่ผมได้ยอมรับตัวเอง อย่างที่ตัวเองเป็นจริงๆ ไม่ต้องอาศัยคำชมของเจ้านาย หรือรอคอยคำสั่งของผู้ใดในการดำเนินชีวิต, ไม่โหยหากฎระเบียบ จารีต หรือศีลธรรมที่ให้เราได้พึ่งพิงและสร้างข้ออ้าง (ฉันดีกว่า/ถูกต้องกว่า/ชีวิตชั้นทำแบบนั้นแบบนี้ไม่ได้หรอก เพราะ … ฯลฯ), ไม่รู้สึกว่าชีวิตนั้นมีแพทเทิร์นที่ต้องเปรียบเทียบกับใคร ไม่ถือสาในความห่วงหาและคำติฉินมากนัก (เช่น เม่นมันอายุเท่านี้แล้ว ยังไม่มี “งานที่มั่นคง” ทำเลย :P) ฯลฯ
แต่ชีวิตที่ร่อนเร่มาโดยตลอด และไม่เคยคิดจะมีบ้าน กลับเพ่ิงมารู้สึกว่าอยากจะมีบ้าน เคยบันทึกใน เรื่องส่วนตัวที่ไม่ค่อยมีคนรู้ 5 ประการ ว่าผมเองไม่ใช่คนเรื่องมาก ดังนั้นถ้าจะมีบ้าน ให้แฟนตัดสินใจดีกว่า
แต่เมื่อพบความจริงว่า หาแฟนน่าจะหายากกว่าหาบ้าน ผมจึงคิดว่าหาบ้านก่อนก็ได้ แล้วค่อยหาแฟนในจังหวัดนั้นแทน
เพราะผมค่อนข้างแน่ใจว่าจะไม่ได้อยู่อาศัยในกรุงเทพฯ ต่อ แต่จะเป็นที่ไหนนั้น ก็ยังเสาะหาอยู่ ลองพยายามคิดว่า เงื่อนไขคืออะไร ก็พบว่าไม่ได้มากมายนัก
- อากาศดี
- มีต้นไม้เยอะ
- มีอินเตอร์เน็ทความเร็วสูง
- สามารถเดินทางมากรุงเทพได้ภายใน 1 วันแบบไม่ลำบาก
- ค่าครองชีพไม่สูงนัก (ผมชอบที่ ‘รงค์ ด่าว่า คนหนุ่มสาวในเมือง เงินเดือน 2-3 หมื่น แม่งใช้ชีวิตแพงชิบหาย)
ซึ่งเป็นแผนการระยะยาว ก็ค่อยๆ ดู ค่อยๆ ตัดสินใจไป เดินทางไปหลายแห่ง เริ่มชอบเชียงใหม่, แม่ฮ่องสอน, พิษณุโลก, บางกระเจ้า แต่ก็ยังต้องดูไปอีกเรื่อยๆ
ชอบที่ท่านโอโชกล่าวว่า “ชีวิตคือการจาริกแสวงหาที่งดงามอย่างเหลือเกิน แต่สำหรับผู้พร้อมจะแสวงหาเท่านั้น”
กระผมก็ต้องแสวงหาต่อไป พร้อมกับการเดินทางที่งดงามอย่างเหลือเกิน
(หากท่านผู้อ่านมีที่ไหนแนะนำ ทิ้งข้อความไว้ได้นะคร้าบ :D)
คุณเม่น…ผมเองก็ตั้งใจจะไปซื้อแถวๆป่าละอู ซึ่งเดินทางไม่ไกลกรุงเทพ ขับรถเลยต่อจากหัวหินไปประมาณครึ่งชั่วโมง ที่ผมชอบเพราะมันมีธรรมชาติครบในละแวกนั้น ทั้งทะเลที่หัวหิน ป่าเขาที่ป่าละอูและที่แก่งกระจาน ไม่ไกลจากกรุงเทพมากนักเดินทางได้ทั้งรถและเครื่องบินและยังไม่เคยมีพายุหรือมรสุมลูกใหญ่ๆพัดเข้ามาทำลาย ตั้งใจเมื่อหลุดจากกรุงเทพจะไปทำการเกษตรที่นั่นเพราะแถวอำเภอท่ายางมีตลาดรับสินค้าทางการเกษตรแบบตลาดสี่มุมเมืองอยู่ด้วย ทำให้การขนส่งไม่ไกลนัก
คุณเม่น…สนใจจะทำภาพยนตร์สักเรื่องไหม?
ส่วนเรื่องภาพยนต์นี่ไม่มีความชำนาญเลยครับ แต่ถ้าอนุญาตให้ไปสังเกตการณ์นี่น่าสนใจมากเลยครับ 🙂
พิษณุโลกก็โอเคนะครับ เสียอย่างเดียวร้อนมาก
คุณเม่นไม่สนใจแถวชลบุรี ระยองบ้างหรอครับ น่าจะยังมีบางโซนที่ยังสงบอยู่
ผมชอบทะเลครับ แต่อยู่กับทะเลนานๆ แล้วขี้เกียจ ฮ่าฮ่า
สังขละบุรี (อาจจะไม่ผ่านข้อ 2)
เสียดายเมื่อ 10 ปีก่อน ไม่ได้ซื้อริมน้ำแควไว้ ไม่งั้นจะเอามาขายต่อให้เม่น
ผมขอแนะนำฝั่งธนครับ แถวๆตลิ่งชั่น-พุทธมณฑล
1.อากาศดีสุดๆ ในซอยแถวๆ สาย2-สาย4 มีหมอกแทบทุกเช้าๆ
2.ต้นไม้เยอะมากกกกก ลองขับขึ้นพระราม8และไปบนทางยกระดับดู2ข้างทางตั้งแต่สน.ตลิ่งชันไปมีแต่สีเขียวกับเขียว
3.อินเตอร์เน็ต8Mbพอไหม? ได้เบอร์บ้านเป็น 02 ด้วย ไม่ต้องโทรทางไกล
4.ข้าวจานละ 15-20 บาท ก็ยังพอหาได้ ตลาดเยอะ
มีถนนตัดใหม่เข้าสาทรได้เลยเข้าเมืองสะดวกมาก
เนี่ยแหละ สวนทูนอิน ของผม
คุณ @Booruball บอกว่าเค้าจะพาทัวร์บางกระเจ้าให้ครับ ที่นี่บรรยากาศดีมากต้นไม้เยอะแต่มี internet ของ TOT เท่านั้นซึ่งความเร็วก็ไม่เลวเพราะไม่มีใครแย่ง bandwidth ใช้เลย สำหรับการเข้ากรุงเทพทำได้ง่ายมากแค่นั่งเรือข้ามฟากก็ถึงกรุงเทพที่คลองเตยซึ่งมีฝรั่งหลายคนปลูกบ้านอยู่กับสาวไทยและขี่จักรยานขึ้นเรือข้ามฟากไปทำงาน ถ้านั่งรถเมล์หรือมอไซค์ 25 บาทก็จะถึง MRT ศูนย์สิริกิต ถ้าขับรถก็สะดวกด้วยสะพานวงแหวนอุตสาหกรรมสุดชาบู
ปัญหาของบางกระเจ้ามีอย่างเดียวคือมันใกล้กรุงเทพฯเกินไปในสายตาคุณเม่นหรือเปล่าเท่านั้นเอง 😛
หมายเหตุ บางกระเจ้านั้นเป็นพื้นที่อนุรักษ์ห้ามสร้างตึกสูงอยู่ในจังหวัดสมุทรปราการโดยถูกแม่น้ำเจ้าพระยาและ กทม โอบล้อมเป็นรูปกระเพาะหมู ปัจจุบันได้รับความนิยมในการขี่จักรยานชมธรรมชาติ แหล่งท่องเที่ยวสำคัญคือตลาดน้ำบางน้ำผึ้งและสวนศรีนครเขื่อนขันธ์
ดูแผนที่ขนาดใหญ่ขึ้น
เชียงใหม่มีครบค่ะ..
..
แถม
หมอกควัน
ม่านฝน
ลมหนาว
และ..
สาวสวย
..
ที่ดินรอบนอกยังไม่แพงมากนักค่ะ
..
เราเคยไปสวนทูนอิน
สงบ งาม เหมือนใจของเจ้าของบ้านมากเลยค่ะ
…
เราว่า..
หาสาวก่อนดีไหม๊
ค่อยหาบ้านที่เข้ากับเจ้าของ
สับสนอะไรอยู่รึเปล่าน้อ ตั้งเงื่อนไขข้อ 4. สามารถเดินทางมากรุงเทพได้ภายใน 1 วันแบบไม่ลำบาก แต่ใส่เชียงใหม่กับแม่ฮ่องสอนไว้เป็นตัวเลือก
ครับ ถ้าแม่ฮ่องสอนไม่ลำบาก อุ้มผางกับฮาลาบาลา ก็คงไม่เป็นไร อากาศดี ต้นไม้เยอะมากๆ ครับ แต่คงหาสาวลำบากหน่อย
แนะนำจริงๆ ว่าลำพูนน่าสนใจ ไม่แพงเท่าเชียงใหม่ แถวๆ ป่าซางห่างเชียงใหม่ซัก 20 กว่ากิโล หรือใกล้หน่อยก็น่าจะเป็นเพชรบูรณ์ก็น่าจะดี ขับรถสี่ชั่วโมงก็ถึง
ส่วนเรื่องหญิงๆ นั้นไม่ทราบครับ รู้ว่ามีอุปสงค์ แต่ไม่เคยสำรวจอุปทานด้านนี้
ผมจึงคิดว่าหาบ้านก่อนก็ได้ แล้วค่อยหาแฟนในจังหวัดนั้นแทน…
อันนี้ตลกดีนะ
แวะมาเยี่ยมสวนทูนอินครับ พี่เม่น
Happy Happy นะครับ
Turn on, Tune in, Drop Out
คาถามศักดิ์สิทธิ์ 3 บท ของเหล่าบุปผาชน
ที่พี่ ‘ รงค์ วงษ์สวรรค์ เขียนเล่าไว้เมื่อนานมาแล้ว
ผมจำคำเท่ห์ๆ แบบภาษาไทยไม่ได้ ขอติดไว้ก่อนครับ
People Space ผมเพิ่งไปมาครับ ได้ดูภาพถ่ายเช่นกันแต่คาดว่าคนละชุด
ส่วนเรื่องสวนทูนอิน ถ้าพี่เม่นเจอแล้วอย่าลืมชวนไปชมนะครับ
ขอบคุณสำหรับ อิสรภาพและแรงบันดาลใจที่ส่งมาครับ
แถวสมุทรสงครามเป็นไง เคยไปนอน homestay แถวอัมพวา (อยู่คนละฝั่งน้ำ) ไม่มีป่า มีแต่เรือกสวนไร่นา แต่เงียบ สงบ อย่างไม่เคยเจอมาก่อน
แต่ส่วนตัวชอบแนวภูเขา ยังไม่มีปัญญาซื้อ แต่ชอบแถวๆวังน้ำเขียว อยู่ในโซนเขาใหญ่ ก่อนถึงวังน้ำเขียวที่ไปเที่ยวกันนิดหน่อย ที่บนภูเขา อากาศดีทั่งปี
โอ๊ะ สวน “ทูนอิน” = สวน “Tune In”
ท่านโอโชกล่าวว่า “ชีวิตคือการจาริกแสวงหาที่งดงามอย่างเหลือเกิน แต่สำหรับผู้พร้อมจะแสวงหาเท่านั้น”
อ่านแล้วขนลุก
ยังงี้ต้องจดๆๆๆ
^^
ยินดีด้วยครับ ที่ตามหาสวนทูนอินเจอ
mink อยู่ป่าละอู่ เกิดและอยู่ที่นี้มาตั้งแต่เล็กๆ ก็ยังหลงรักป่าละอู่
เพราะด้วยความเป็นธรรมชาติของที่นี้นั้นค่ะ
อากาศที่เย็นๆในตอนเช้า ไม่ร้อนจนเกิลไปในตอนบ่าย