อัพเดทเรื่องราวในชีวิต

มีบ้างที่ถามว่าชีวิตเป็นอย่างไร สบายดีไหม?
และอยากจะทำอะไรต่อ?

หลังจากมีเรื่องว่าอาจจะได้ไปอเมริกา (เมื่อ2-3เดือนก่อน) ผสมปนเปกับการรับจ๊อบเพื่อดูลู่ทางว่า จะเปิดบริษัทเองดีไหม? กระผมก็พบว่า การทำบริษัทเองนั้น ท่าจะเหนื่อยชิบหาย และคงต้อง “มีอะไร” มากกว่านี้ และ การได้ไปอเมริกาด้วยทุนของแฟนอเมริกันของแม่-ที่เพิ่งหย่ากันนั้น- ก็คงชวดซะแล้ว

แล้วเมื่อคิดจะเขียนเรซูเม่ร่อนใบสมัครอย่างเป็นเรื่องเป็นราว ก็พลันพบว่า เพื่อน(ซึ่งเป็นแฟนเก่า)ของแฟนเพื่อน(นาย ป.-ขาหมู) นั้นเพิ่งเปิดบริษัทคอนเซาท์เอง และชวนกระผมไปทำงานด้วย

เลยได้คุย และได้งาน โดยมีสัญญาปากเปล่าว่า ทำถึงตุลาก่อน แล้วเดี๋ยวดูกันอีกที

อยากจะทำอะไรในชีวิต?

1. อยากไปดูโลก , ตอนนี้กำลังคิดอยู่ว่า จะไปเรียนต่อแบบงูๆปลาๆดี? , จะไปท่องเที่ยวดี? หรือจะไปทำงานแลกเงินดี? หรือจะรอจนกว่าจะมีกำลังและความมั่นคงมากกว่านี้ดี?

2. อยากทำเพลง , เอาละวะ อย่างน้อยสิ้นปีนี้ก็ลองออก CD ซักชุด ทำเองขายเองนี่แหละ ถ้าคาดว่าเจ๊งชัวร์-ก็ไม่เห็นน่ากลัวอะไร

3. อยากทำงานที่มีเวลาพัก 😛

จะว่าไปแล้ว นี่ก็น่าจะเป็นการทำงานแบบที่ใครๆเค้าเรียกกันว่า “งานออฟฟิศ” ครั้งแรกในชีวิต เพิ่งเข้าใจว่า การทำงานที่มีเวลาเข้า-ออก(ก่อน1ทุ่ม) , การทำงานที่ไม่ต้องหอบเอาไปนอนคิดทั้งคืน , การทำงานที่ “ไม่ใช่ทั้งหมดของเป้าหมายแห่งการดำเนินชีวิต” นั้นเป็นอย่างไร แล้วก็เลยพาลทำให้รู้สึกสบายดี

เป็นลูกจ้างเค้า มันก็ไม่เลวนี่หว่า (ฮ่า ฮ่า)

นินทากาเลเหมือนเทสุราฯ

ณ สยาม
ขณะนั้นเป็นเวลาเย็น หลังจากที่ไอ้เม่นนัดน้องบ.มาล้วงความลับของวงการไดอารี่ และกินอาหารกันอิ่มหนำสำราญแล้ว ก็พลันพบว่า วันนี้อากาศหนาวอย่างวิปริต!!

ไอ้เม่น : เอ่อ น้อง บ. วันนี้อากาศหนาวอย่างวิปริตดีเนอะ
น้อง บ. : อ๋อ วันนี้ฝนตกที่อเมริกาน่ะค่ะ … พี่เม่นไม่รู้หรอคะ
ไอ้เม่น : อ๊ะ ฝนตกที่อเมริกา มันเกี่ยวอะไรด้วยล่ะ
น้อง บ. : อ้าว แหมพี่ ก็ที่เค้าร้องกันไงคะ ว่า
”… ฝนที่ตกทางโน้น … หนาวถึงคนทางนี้….”

หมายเหตุ : ลาวมากกกก อีหนู……

หนังสือชี้แจง
ที่กระผมเขียนว่า ล้วงความลับในวงการไดอารี่ นั้น เป็นการเขียนด้วยความคะนอง จริงๆแล้วนางสาว บ. มิได้ให้ข้อมูลในเชิงเสียหายแก่บุคคลใดทั้งสิ้น วงการไดอารี่ที่กระผมพูดถึงนั้น นิยามในขอบเขตแค่เหล่าแม่บ้านห้าสี (ห้ามผวน) และเหล่าพลพรรคที่มาพูดๆคุยๆกันในเว็บของกระผมจำนวนหนึ่งเท่านั้น มิได้เกินเลยไปถึงการเขียนไดอารี่ของคนทั้งประเทศหรือของทั้งโลกนะขอรับ

จึงเรียนมาเพื่อทราบ และขอปรับความเข้าใจโดยทั่วกัน

จาก: Kate เจ้าเก่า

เพิ่ง get มุขเรื่องความหนาวกับสายฝน ก็ตอนนี้แหละ แหะๆ

3 ก.ค. 2545 , 23:59 น.

จาก: Jaam

Ha ha !! ”… ฝนที่ตกทางโน้น … หนาวถึงคนทางนี้….” I wonder how she can come up with this idea. Funny though.

About your CD thing, I am happy to buy one, if you plan to record it. I also do not mind to pay an extra for shipping cost to Australia. Some songs in your music page are really nice.

4 ก.ค. 2545 , 06:36 น.

จาก: PGung
โฮมเพจ: http://gung.evilgodzilla.com/

หากว่าน้องเม่นทำเพลงเมื่อไร แล้วไม่มีมาให้พี่ฟังหละก็ … เจ้าอาจจะได้รับกระบี่สิบสามคมก็ได้ ..

อ้อ ..ไดน้องตี๋ไปไหนอ้ะ ..ตามมาตอบทีจิ

4 ก.ค. 2545 , 08:57 น.

จาก: น้องท.
โฮมเพจ: http://thep2.thaidiarist.com

ผมว่าคนในนี้กับเพื่อนๆพี่คงจัดการซื้อ(มาทำลาย)หมดละมั้ง..กะCDน่ะ
ล้อเล่นนะครับ

4 ก.ค. 2545 , 10:16 น.

จาก: ไอ้น้องตี๋
โฮมเพจ: http://www.tstory.com

มุขที่ปล่อยทางโน้น…
…ขำถึงคนทางนี้…
ยัยบุ..เอ๊ยยัยบ. กล้าเล่นมุขทันสมัยอย่างนี้ด้วยเรอะ…
จองซีดีล่วงหน้าด้วย1แผ่นครับเพ่
ถึงพี่กุ้ง—เว็บผมยังอยู่ที่เดิม แต่บางวันมันก็เข้าไม่ได้ ต้องอาศัยดวงครับ…

4 ก.ค. 2545 , 10:58 น.

จาก: Mrs.Rose

บ้านเม่นนี่ก็เป็นอีกที่หนึ่งที่พี่ไม่ได้มาซะนาน เพราะหลงทาง หาไม่เจอ (เนื่องจากความรู้น้อยค่ะ) ไปเจอเอามาจากบ้านป้ากุ้งสีฟ้านะเนี่ย ต้องขอร้อง WOW กับสีสันอันใหม่ สวยๆค่ะ

และก็นะ มาอ่านทีไร ต้องได้รอยยิ้มกลับไปทุกที …
1. ทำเพลงเสร็จยามใด คนอยู่ไกลๆ อย่างพวกแจ๋วทั้ง 5-6 สี มีโอกาสได้ฟังไหมเนี่ย?
2. พี่ไม่เคยฟังเพลงที่น้อง บ. เขาว่ามานะ แต่พี่ก็ว่า มุกของน้อง บ. น่ะ สุดยอด ด ด ด ก๊าก ก ก ก ก ชอบอ่ะ เอาอีก ๆ ๆ ๆ

4 ก.ค. 2545 , 12:08 น.

จาก: เดอะกาฝากไดอารี่
โฮมเพจ: http://www.theballball.com

ถ้าทั่นพี่เม่นทำเพลง CD ขึ้นมา ไอ้บอลก็พร้อมจะอุดหนุน เพื่อทำแผ่น MP3 ขายต่อ 5555 หลังจากพลาดในการทำแผ่น MP3 ของ Monotone Group ขายพันธุ์ทิพย์ไปคราแล้ว (เป็นพี่ชายที่ดีมาก น้องชายเล่นเป็นมือกีต้าร์ให้ Monotone Group ส่วนไอ้พี่ชาย กะทำแผ่นผีซีดีเถื่อนขาย 555) เพราะว่ามีมือดี ที่ไหนก็ไม่รู้ มาทำแผ่นผีขายตัดหน้า แง่งๆๆๆ

ปล. ทำงานเป็นลูกจ้างเขา บางทีก็ไม่เลวนะ การมีบริษัทเป็นของตัวเอง มันคือความภาคภูมิใจ แต่ว่าบางครั้ง มันก็ทำลายบรรยากาศของชีวิตอ่ะพี่

พูดจาประสาคนที่เป็นลูกจ้างเขาคนหนึ่ง และเคยอยู่อย่างอิสระในฐานะนักเขียนมาพักหนึ่ง

4 ก.ค. 2545 , 14:30 น.

จาก: น้องป้อมเอง

จริงๆแอบเข้ามาอ่านwebพี่เม่นนานแหล่ะ แต่ไม่เคยเขียนถึงเลย วันนี้ฤกษ์งามยามดี เข้ามาอีกทีเปลี่ยนหน้าตาไปซะแล้ว สวยดีค่ะ

4 ก.ค. 2545 , 18:52 น.

ความเห็น