เวลาอันมีค่า ของคนแมนเดย์ราคา 0

21 กุมภาพันธ์ 2002 01:56 น. บันทึก

เมื่อวาน(20 ก.พ.) ได้ฤกษ์เอามือถือไปซ่อมที่มาบุญครองเสียที ช่างบอกว่า 2 ชั่วโมง เราเลยไปดูหนังรอ ไปๆมาๆ ซ่อมเท่าไรก็ไม่หาย (คือพอลองใช้ได้พักนึงก็เจ๊งอีก) จนไอ้เม่นชักเหนื่อย แต่เนื่องจากช่วงนี้ว่างอยู่ เลยไม่เดือดร้อน ไปหาหนังสือ+การ์ตูนมาอ่าน รอช่างซ่อมไปเรื่อยๆ จนอ่านจบ 2 เล่มไม่รู้ตัว

Hunter X Hunter ทุนนิยม 4 ขั้น

แต่แล้ว.. ช่างเค้ากลับแปลกใจ ที่ผมไม่ด่าและ Complain เค้า เหมือนคนอื่นๆ (ส่วนหนึ่งเพราะผมกำลังอ่านการ์ตูนอยู่ด้วย แม่งมันอิ๊บอ๋าย..) ผลสุดท้าย เครื่องใช้ได้ติดๆดับๆ เค้าเลยคืนค่าซ่อมให้

แล้วก็นึกถึงวันก่อน ที่ผมไปซื้อซีดีเพลง, โปรแกรม
วันนั้น รอเสียนาน ขาดอยู่อีกแผ่นเดียว เค้าเลยถามว่า เอาแผ่นอื่นแทนได้ไหม ผมก็โอเค รออีกนาน เค้าก็บอกว่าหมดเหมือนกัน ผมก็โอเค เค้าเลยเข้ามายื่นเงินให้ผม

“ที่ซื้อไป ผมลดให้พี่ละกัน ถือเป็นค่าเสียเวลา..”

ใช่สิ เวลาเป็นของมีค่า เพราะมันมี Supply อยู่จำกัด ในขณะที่ Demand ไม่จำกัด
แต่สำหรับผมในขณะนี้, ในวันที่มีแมนเดย์ราคาศูนย์บาท, ผมคิดว่า เวลามันก็ไม่ได้แพงซักเท่าไรหรอกโว้ยยยย

(ข้อเท็จจริง : บิลเกตมีรายได้ วินาทีละหมื่นกว่าบาท ($250) คือวันละเกือบพันล้านบาท หากคุณทำงานได้เดือนละแสน คุณทำงานไป 10 ปี จะเท่ากับบิลเกตนั่งขี้อยู่สิบเจ็ดนาที)

นินทากาเลเหมือนเทสุรา เป็นเรื่องธรรมดายิ่งกว่าหายใจ

ยิ่งนึกมุขของไอ้เหลา ที่อุดมไปด้วยความวิปริตอย่างหาตัวจับได้ยาก ไอ้เม่นก็ยิ่งคิดว่า ควรค่าแก่การเผยแพร่และอนุรักษ์เป็นยิ่งนัก หากเพื่อนๆท่านใด จำมุขใดของไอ้เหลาได้ โปรดแจ้งเบาะแสแก่ไอ้เม่นด้วยนะขอรับ จักเป็นพระคุณยิ่ง

วันนั้นเป็นวันที่ไอ้เม่นไปอ่านเอาความรู้ทางชีววิทยามาใหม่ แม้ศัพท์แสงจะฟังแล้วบัดซบหู แต่เมื่อเห็น “คู่มือวัยใส” ที่ทางการอนุมัติให้เด็กไทยอ่าน ยังมีคำว่า ชัก…. ได้ ก็ไม่เห็นว่า จะมีอะไรบัดสีบัดเถลิงแล้ว !!

ไอ้เม่น “เฮ้ย มึงรู้มั้ย กูเพิ่งอ่านเจอ ว่าไอ้การ …(ไปสนามหลวง) เนี่ย มันเหนื่อยเท่ากับวิ่ง 20 กิโลเชียวนะโว้ยยย”

เพื่อนๆ “เฮ้ย ขนาดนั้นเชียวเรอะ..” พร้อมกับทำหน้า กระอักกระอ่วน

เหลือบไปทางไอ้เหลา หลังจากใช้นิ้วทั้ง 21 ของมันนับดูแล้ว ก็ยังไม่หายสงสัย หยิบเครื่องคิดเลข – อาวุธประจำกายอย่างที่ 2 ของหนุ่มวิศวะ – ขึ้นมาจิ้มมมม ก่อนจะอุทานด้วยความต๊กกะจายย

“ไอ้เหี้ย ทำไงดีวะเม่น”

“กูวิ่งรอบโลกไปไม่รู้กี่รอบแล้วว่ะ ฉิบหายยย !!!”

จาก: ป้ากุ้งเจ้าค่ะ

คนไม่มีราคา อ้ะ อ้ะ

22 ก.พ. 2545 , 09:00 น.

จาก: N.D.
ถึง หัวหน้าแผนกขายเทียนเป็นแสน
แสงเดินทาง 1 วินาทีเดินทางรอบโลกได้ 7 รอบครึ่ง
เหลาเดินทาง 24 ปี ได้ เดินทางรอบโลกได้ 7 รอบครึ่ง
ปล นับว่าเหลายังห่างไกลความเร็วแสงแต่เดินทางใกล้ความเร็วเสียว
ขอแสดงความซูฮก
ณัฐพล ดำรงสิทธิ์
ที่ปรึกษาแผนก ซื้อเทียนไอ้เหลาเป็นแสนแขนไม่ได้จับ

22 ก.พ. 2545 , 17:20 น.

จาก: Nooch
เอิ๊กๆๆๆ ขำมุขพี่เหลา
เอาอีกๆๆๆ

22 ก.พ. 2545 , 20:28 น.

จาก: ฮั่น
มิน่า…ตุ๊ดถึงแข็งแรง….เพราะว่ามันออกกำลังกาย(วิ่ง) เป็นประจำนี่หว่า

22 ก.พ. 2545 , 21:52 น.

จาก: Garfield
โฮมเพจ: http://www.up2gu.com/
ยังดีนะ ที่เขาให้ค่าเสียเวลาเป็นเงิน ดีนะที่ไม่ได้ให้น้องเม่นด้วยอย่างอื่น น่ะ ฮ่าๆๆ

22 ก.พ. 2545 , 23:17 น.

จาก: ao_aey
โฮมเพจ: http://thaidiarist.com/diary/aoaey
ส่วนเอ้เวลาไปซื้อซีดีทีไร มันต้องมาพูดกับสาวน้อยอย่างเอ้ว่า “โป๊มั้ยเพ่ โป๊มั้ย” สงสัยจังว่า หน้าอย่างเอ้มันหื่นตรงไหนฟ่ะ เอิ๊กๆๆๆ

ปล.อยากเป็นเมียเก็บบิลเกต จะได้มีตังค์ไปถล่มทักษิณเสียที อิอิ

22 ก.พ. 2545 , 23:30 น.

จาก: น้องสมตี๋ผู้ไร้เดียงสา
โฮมเพจ: http://ไปสนามหลวงแบบไม่เหนื่อยดอทคอม
พี่ครับทำไมไปสนามหลวงต้องวิ่งไปด้วยอ่ะครับ ตั้ง20โลเหนื่อยแย่
รถเมล์ก็ผ่านตั้งหลายสาย
…ไปได้ทั้งวันไม่เหนื่อย…

23 ก.พ. 2545 , 01:15 น.

จาก: kae
Laoh…
Youre so popular…Everybody knows you!!! Good Menn..sell him again

23 ก.พ. 2545 , 02:31 น.

จาก: สะบรุ๋ย
หึ หึ

23 ก.พ. 2545 , 22:23 น.

ความเห็น