ห่างหายไปพักเล็กๆ มิได้อู้ หรือขี้เกียจ หรืองานยุ่ง หรืออยากเขียน หรือไม่อยากเขียน ฯลฯ แต่อย่างใด แต่เป็นเพราะไอ้เจ้า Server ที่แสนดีนั้น มันทำท่ารวนๆ ออกอาการประท้วง อาจจะขอขึ้น Resource หรือขอลดค่า Traffic หรือ ฯลฯ
แต่เอาเถอะ ก็ยังให้อภัยได้ เพราะทาง Porarhost.com ที่กระผมเช่าอยู่ เค้าบอกว่า
“ตามสัญญาครับ เมื่อ Server มีปัญหาซ้ำ ผมจะเปลี่ยน Server ใหม่ให้คุณเม่น เป็น Server ตัวที่ดีที่สุดของเรา”
ทำให้รู้สึกดี ทั้งๆที่กระผมยังมิได้คิดอะไรเกี่ยวกับเรื่อง “Customer Complain” เลย
เพื่อน, แฟนเพื่อน และใครหลายคนในวรรณะชนชั้นกลางนั้น มักจะมีพฤติกรรมหนึ่งที่เป็นพฤติกรรมของลูกค้าที่รู้จักการปกป้องสิทธิ แม้กระผมจะไม่ค่อยเห็นด้วยนัก แต่ก็พบว่า เป็นหนทางที่สังคมยกย่องอยู่ไม่น้อย
กระบวนการนั้นกล่าวว่า “ถ้ามึงรู้จักการ Complain มึงจะสามารถบริโภคได้มากกว่าผู้ซื้อทั่วๆไป : มึงสามารถจอดรถได้ในที่ห้ามจอด หรือ ในร้านที่ที่จอดรถเต็ม , มึงสามารถขอบัตรลดได้จากร้านทุกแห่ง ถ้ามึงดิ้นรนกับเด็กเสิร์ฟยันเจ้าของร้าน, มึงสามารถได้ของเร็วกว่าคนอื่น, มึงสามารถแซงได้ทุกคิวถ้าฉลาดและเหี้ยพอ, มึงสามารถฝ่าไฟแดง ชนคนอื่นแล้วตัวเองถูก หรือ ทำผิดกฎหมายอื่นๆ ได้ ถ้ารู้จักลู่ทางและรู้จักการกดดัน ฯลฯ
และผมมักจะพบว่า คนเหล่านั้น ต้อง “โกรธตลอดเวลา” และ “รีบเร่งตลอดเวลา” เพราะไม่งั้น จะไม่สามารถสร้าง Pressure ในปริมาณมากๆได้
หลายคนอาจจะภูมิใจ ที่ได้อาหารก่อนโต๊ะอื่นซัก 10 นาที แต่ผมคิดว่า เมื่อต้องแลกกับการโกรธ หรือ “หาลู่ทาง” ตลอดเวลา
มันช่างไม่น่าจะคุ้มเอาเสียเลยยย
อ้าว เขียนไปเขียนมา จะหาเรื่องด่าชาวบ้านอีกแล้ว ความจริงผมแค่จะบอกว่า ช่วงนี้ Server มีปัญหานิดหน่อย กำลังเปลี่ยนอยู่ หากใคร Email มาแล้วมันเด้งกลับ ช่วยส่งมาที่ chakkrisn at hotmail dot com ละกันนะขอรับ
นินทากาเลเหมือนเทสุรา เป็นเรื่องธรรมดายิ่งกว่าหายใจ
ณ ราตรีหนึ่งในเมืองหลวง สมาชิกชมรมชายโสดตลอดกาลเห็นฤกษ์งามยามดี จัดงานเลี้ยงต้อนรับ Welcome back “ไอ้ปุ้ย” ที่เพิ่งจะแยกทางกับแฟนสาวสวยและสูง เหล้าพร่องไป 2 ขวด ไม่มีสมาชิกกิติมศักดิ์ท่านใดเมา แต่ไอ้ปุ้ยกำลังเข้า Loop อ้วก-อ้วก-นอน-อ้วก-อ้วก-นอน ซึ่งเป็นที่สะจายกับเหล่ามิตรสหายยิ่งนักเฮ้อ ในที่สุด ไอ้ปุ้ยก็ต้องกลับมาซบอกอุ่นแห่งความโสด เอ แล้วเหลือใครล่ะหว่า
“ไอ้โน้ต” …
อืม แต่ดูท่าทาง ยังไม่มีวี่แววยุให้เลิกกันได้ง่ายๆเลยเหวย
อย่ากระนั้นเลย หาเรื่องนินทาเรื่องอื่นก็ได้วะ“เรื่องงานยุ่งเป็นไง” เพื่อนคนหนึ่งกล่าวขึ้นมาด้วยความสิ้นคิด
“ไอ้ห่าเรื่องนี้ไม่เวิร์ค เพราะมันจะส่อว่า พวกเราอู้งานเกินไปต่างหาก”“งั้นต้องเรื่องแฟนพันธุ์แท้แห่งอาณาจักรหนังสือโป๊”
“อืม ไม่เลว ถ้าไอ้กอล์ฟ เป็นจ้าวแห่งวีดีโอโป๊ ก็พอจะมีไอ้โน้ตนี่แหละ ที่สูสี เป็นจ้าวแห่งหนังสือโป๊”
(ข้อมูลเพิ่มเติม : ไอ้กอล์ฟมีวีดีโอโป๊อยู่ประมาณ 4-5 ตู้เสื้อผ้า เรียงอัดแน่น และ ทำ 5 ส. เรียบร้อย มันสามารถชี้บ่งได้ว่า เรื่องไหนเป็นอย่างไร ควรดูที่ช็อตไหน เวลาเท่าไร ช็อตที่ไม่สำคัญก็ควรกรอข้ามไปซะ – ด้วยนิ้วหัวแม่เท้าข้างขวา…
ส่วนไอ้โน้ต ผมคิดว่า ปริมาณหนังสือโป๊ของมันนั้น มากขนาดที่ ถ้าวางในที่ไม่เหมาะสม กระจายแรงไม่ทั่วถึง อาจจะทำให้บ้านทั้งหลังพังลงมาได้)“มึงเคยไปห้องมันมั้ย”
“เคย ไอ้เหี้ย หนังสือเกลื่อนห้อง ..”
“แม่ง กูยังหาสำนวนที่จะบรรยายปริมาณหนังสือโป๊ในห้องมันไม่ได้เลยว่ะ” ไอ้เม่น เริ่มถามความคิดเห็นในการนินทาเพื่อน
”—ถ้ามึงโยนกางเกงใน หรือของที่ใหญ่กว่าฝ่ามือ เข้าไปในห้องมัน โอกาสที่จะโดนหนังสือโป๊ มีถึง 100%—เป็นไง”
“อืม แม่งคิดตามยากว่ะ”
“งั้นเอาใหม่ ถ้าเหยียบตีนลงบนห้องมันแล้วไม่โดนหนังสือโป๊ หมาก็บินได้—เป็นไง”
“ไอ้เหี้ย ตรรกศาสตร์เกิน : T แล้ว F ทำให้นิพจน์เป็นเท็จ สรุปว่า เหตุต้องเป็น F แม่ง คิดไม่ทันโว้ย”
“กูรู้แล้ว” ไอ้เหลาเอ่ยขึ้นด้วยแววตาใสปิ๊ง
“มึงก็แค่บอกว่า หนังสือในห้องไอ้โน้ต มีอยู่ 2 เล่ม …”
“คือหนังสือโป๊เล่มที่อ่านแล้ว กับหนังสือโป๊เล่มที่ยังไม่อ่าน …ไงล่ะ”ทุกคนฮาครืน แต่ดูท่าทางไอ้ตั้ม (หล่อ) จะไม่ค่อยพอใจ – มุขตลกนี้ มันเบสิคเกินไปโว้ย
เห็นท่าดังนั้น ไอ้ตั้มเลยต้องต่อยอดมุข …
“อ๋อ เหมือนกับที่มึงเป็นโสดแค่ 2 วันน่ะนะ ไอ้เหลา”
“อะไรวะ” ไอ้เหลากำลังขำมุขตัวเอง คิดตามไม่ทัน
“อ้าว ก็เป็นโสดในวันฝนตก กับวันฝนไม่ตกไง ผ่างงงงง”
“ไอ้เหี้ย” คำกล่าวไร้ความหมายจากผองเพื่อนถึงกับร่วงพรูออกจากปากเหลือบไปทางไอ้อัค ดูท่ายิ้มกริ่ม มันกำลังคิดถึงวาทะของไอ้หมูที่กล่าวเรื่อง ธรรมะ กับ อธรรม
“อ๋อ เหมือนกับที่คนมีสองแบบใช่มะ ..” ไอ้อัคเอามั่ง
“อะไรวะ” เพื่อนๆเริ่มหันมาสนใจมุขต่อไป
“ก็คนที่ ทำมะ กับ อ๊ะ..ทำ น่ะซี่….. อิอิอิ”